Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

μπρρρ

κύριε άγιε βασίλη, γεια σας. στην ελλάδα έρχεστε την πρωτοχρονιά, στις ευρωπαϊκές χώρες όμως τα χριστούγεννα. φέτος ήμουν πολύ καλό κορίτσι. ωω ναι, ήμουν αλήθεια. υπέμεινα με σεβασμό τη ντροπιαστική ύπαρξή μου. αχα! κάθε μέρα έδινα χώρο στον εαυτό μου να είναι έτσι όπως είναι. έχω καμπούρα στα μάτια και κρεατοελιά στη γλώσσα και με ενοχλεί όταν τρώω. τα προαναφερθέντα χαρίσματά μου με καθιστούν όμηρο ενός φαύλου τριγώνου από του οποίου τις γωνίες γλιστράω όταν παίρνω τη στροφή. βέβαια πάντα υπάρχουν κάγκελα, όπως σε κάθε φυλακή που πλάστηκε κατ' εικόνα του ανθρώπου. η ατέεεεεελειωτη ματαιότητααα. πόσο ωραία είναι αυτή η αίσθηση του κτήματος. τι ωραίες αυτές οι κτητικές αντωνυμίες κιόλας.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

τι φρούτα ξερνάει το καλάθι και πετάει-πετάει το γουρούνι?


κωλολάθος ήταν η ανακάλυψη του όντος

ας το καλύψουμε με αίμα του παρόντος [μόνο σε αμπούλες υπάρχει]

δε μου έδωσες σημασία ούτε τώρα που ήμουν καταΠληκτική

σαν φρεσκό κομμένο αχλαδάκι από το δέντρο

που στάζει ρετσίνα και κολλάει πάνω στο δέρμα

βγάζει τις τρίχες και πονάει. [αλλά κάνει και απολέπιση! ουάου.]

μιλάμε για μεγάλα ποσοστά ουσίας. στο κεφάλι. ή είναι τσούκου-τσούκου απελευθερωμένο στο εσωτερικό γενικά?

δεν ξέρω. δε με νοιάζει. δυσλειτουργώ αχ γιατί τα καύσιμα κόλλησαν κάπου, μου τρέχουν όπως τα σάλια απ'το παιδάκι που δεν μπορεί να καταλάβει ή από τον γέρο που δεν θυμάται να λειτουργεί λόγω της ασθένειας.


η φύση πάει ενάντια στη φύση. καταστρέφει ό,τι έχει φτιάξει. εμ, έτσι φαίνεται ότι κι ο ανθρωπίσκος είναί παιδάκι της φύσης κι αυτός ο καημενούλης.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

νιούζφλας

μόνοι μας αγαπάμε.  αφού μόνοι μας κοιμόμαστε κι ας έχουμε παρέα.  μόνοι μας σκεφτόμαστε κι ας έχουμε καλώδια.
μόνοι μας όλα. 
τσαααακ.  κατάλαβες τώρα?

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

φοραδίσματα.

ωω πόσο μα πόσο χαίρομαι όταν νιώθω πως όλα είναι όπως παλιά με την αδερφή μου.  αλλά ξεχνάω τα πάντα εξαιτίας κάποιων λέξεων.  και ξεχνάω επίσης πόσο ανούσιες είναι οι κωλολέξεις. αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που ξεχνάω τα πάντα, ότι ξεχνάω την ανουσιότητα και το ψευδόν των λέξεων.  σκατόν. 

i ask for nothing master.
then you shall receive it in abundance. 

καληνύχτα. 

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

η τραγική αληθινή ιστορία της αναγνώστριας μας, φίλης του Cόσμ0



γυρνώντας με πήρε ο ύπνος κανονικά εις το μέσον μαζικής μεταφοράς και δεν κατάλαβα τίποταούτε ντινγκ ούτε ντανγκ και δεν ξέρω πώς έτυχε και άκουσα το δικό μου σταθμό και τσουπκατέβηκαναιιικατέβηκα κάπως σαστισμένη και σκατωμένη γιατί δε θυμόμουν και πολύ τι έκανα πριν ή τι έπρεπε να κάνω τώρατι αστείο που θα ήταν να μην είχα ξυπνησειααααχζαλιζόμουν κιόλας κάπως σαν να είχα πιείπου δεν είχα όμωςκαι επειδή είχα ξαπλώσει με το χέρι να σπρώνχει το μάτι μου δεν έβλεπα πολύ καλά στην αρχήκάπως θαμπουλούτσικα θάλεγα.


άλλαξα μεταφορικό μέσο το λοιπονύστερα κατέβηκα κι απ'αυτό και προχωρώντας προς την αγαπημένη φωλιώδη οικέια μου και ενώ κατουριόμουν και τουρτούριζα εκ του κρύου ο νους μου εδούλευεθάλεγε κανείς.  δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως.  είπα 'οπως πάντα "γεια"  στον περιπτερά εκεί κοντά στο σπίτι μου που του έχω ζητήσει να προμηθευτεί κάτι πολύτιμα για μένα υλικάαλλά ακόμα δεν το έχει κάνειμου είπε "καλό ξημέρωμακαι περπατώνταςλίγο πριν φτάσω στην εξώπορτα ανακάλυψα ότι καθόλη τη διάρκεια αυτής της πεζοπορίας μου εγώ είχα ένα άκρως ξινισμένο-δυσκοίλιο ύφος ελέφαντα που έχει φάει προβοσκιδιά στη μούρη.


και αυτή ήταν η αληθινή και τραγική ιστορία μου.

όχι?

ωχ και η καργιόλα η επανάσταση μου έκαψε τους κουραμπιέδες. το σύννεφο άχνης ζάχαρης και δακρυγόνου που κάθεται πάνω απ΄το κεφάλι μου σαν φωτοστέφανο, επειδή το μόνο που σκέφτομαι είναι τι να κάνω για να μην είναι σκατά και αυτά τα γενέθλια του χριστούλη.  για μένα όμως, όχι γι'αυτόν.  χέστηκα για κείνον.  ο ψευτοαλτρουίσμος είναι όσο αληθινός όσο και οι δικαιολογίες μου για την αποτυχία.  μια γλυκιά γη που θέλω να πατήσω σαν να ήταν κόκος ρυζιού.  όχι.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ειλικρινά

θέλω να γίνω 5  χρονών και να με φροντίζουν και να μ'αγαπάνε όλοι όσοι θέλω.

ειδικός dr. καταστροφολόγος

μπορεί σήμερα να πεθάνω. δε θάθελα να μείνω μόνη μου.  ειδωλοποίηση των νεκρών.  αφορμές και σκατά βγαλμένα από την καθημερινότητα κι από την έλλειψη δράσης.  η οργίτσα που ρουθουνίζει σαν άλογο με αλογόμυγες και αλογοουρά στα στενά μυαλά των "συντρόφων".  εγώ σήμερα θα φτιάξω χριστουγεννιάτικα στραπατσαρισμένα κουλουράκια γιατί μπορεί ποτέ να μην ξαναφτιάξω.  φοβάμαι επειδή είμαι μόνη μου και έτσι μένουν περιθώρια σκέψης.  θα φτιάξω τα κουλουράκια μου και θα βγάλω το σκασμό.  θα τα κάνω να μοιάζουν μ'αυτά που έφτιαχνε η γιαγιά μου που έχει πεθάνει τώρα, για να θυμηθώ πόσο καλή ήταν.  

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

και το όσκαρ πάει στον μοναδικό κύριο έκτορα λυγίζο.

να λέμε και κάτι σοβαρό που και που, αγαπητοί φανατικοί αναγνώστες και λοιποί μαλάκες. 

ο τόσο ταλαντούχος Λυγίζος Έκτωρ είναι κατά την αδιαμφισβήτητα-πάντοντε-σωστή άποψή μου ο καλύτερος έλλην σκηνοθέτης.  λοιπόν, σε λίγα χρόνια -μην πω σε λίγα δευτερόλεπτα, γιατί θα είναι υπερβολή-  θα τον λατρεύουν όλοι οι θεατράλλε τύποι και ουχί μόνον αυτοί που αυτοθεωρούνται κουλτουριάρηδες, καθότι ο νεαρός και οξύνους καλλιτέχνης ξέρει να κάνει τα δύσκολα πολύ ευκολότερα και κοινώς "λιανότερα" και για τους μικροαστικούς εγκεφάλους. πάρτε για παράδειγμα την καινούρια παράσταση που ανεβάζει στο Από Μηχανής Θέατρο του ιρλανδού συγγραφέως Enda Walsh : Η  Φάρσα  της  Οδού  Γουόλγορθ 
δύσκολα θέματα πραγματεύεται και το κάνει τόσο περίτεχνα ώστε να μην προλάβεις να χασμουρηθείς ούτε σπιθαμή.
βαριέμαι να κάνω περιλήψεις [δεν είμαι δα και το αθηνόραμα], αλλά ήτο ένα αριστούργημα με ερμηνείες μούρλια [που θάλεγε κι ο φίλτατος κος μαμαλάκης].  γενικώς όλα-όλα τέλεια! κι αυτό το κοτόπουλο που έφτιαξε η μορίν, εξαιρετικότατο!  παραμένει όμως έργο για απαιτητικούς θεατές και εδώ αντιφάσκω. χα!  όπως και ναχει είναι απ'τις καλύτερες παραστάσεις.  ΑΝΤΕ!

Παίζουσι οι ηθοποιοί:


Γιώργος Ζιόβας
Θύμιος Κούκιος, 
Νίκος Γιαλελής,  
Ντέμπορα Οντόγκ


καληνύχτα και καλή τύχη. ευχαριστούμε που μας επιλέξατε. και τα λοιπά γνωστά σλόγκαν. 

μην ξεχνάτε:      βόουτ φορ έκτορας εντ δε τημ!