πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς [κτλ κτλ κτλ]
είμαι ΤΟΣΟ αδύναμη. όχι απλά ΤΟΣΟ. ΤΟΣΟ επί ΤΟΣΟ υψωμένο σε δυνάμεις δυνατές.
εν ταις δυσκολίαις κωλυόμεθα και κωλοκαθόμεθα -στα παχουλά μας οπίσθια-
και αφιερώνουμε το χρόνο μας σε έναν ανελέητο οδυρμό.
απόλες τις γυναίκες εγώ είμαι η πιο πένθιμη κι η πιο δυστυχισμένη, κάτι τέτοιο λέει η Όφη, βαθύτατα πικραμένη από τα λόγια του Αμλετ της. ω! ας ήταν απλά έτσι. εγώ θαρρώ πως είμαι πενθιμέστερη κι απ' την πιο πενθιμότατη, πιο δυστυχισμένη κι απ' την δυστυχέστερη.
και ποίος ο λόγος, λοιπόν, να χαλάμε τα παλιά πράγματα πριν έρθει η ώρα τους.
δεν μπαγιατέψαμε ακόμα.
εχω την εντυπωση ότι ξεχάσατε τις μέρες που μάζευα ένα ένα τα κομματάκια σας και σας συντηρούσα συναισθηματικά, στερούμενη την ηρεμία μου!
