Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

δέντρα με φτερά

είμαι ένα δέντρο τώρα
είμαι μια ανάσα σκύλου στο γρασίδι
είμαι μια τρελόμπαλα που χοροπηδά στο μπετόν

είσαι ένα λέλουδο
είσαι ένα γεμάτο κουβαδάκι στην άμμο
είσαι ένα συμπαθητικό βιβλίο που μυρίζει μούχλα

οι ρίζες μου μουχλιάσαν στο χώμα
τα πέταλά σου φόρεσα φτερά
και πέταξα για μια γουλιά νερό στη θάλασσα

πενιχρός συμβολισμός
και μια επιστημονική λίστα μπολιάσματος:

βελανιδιά με φτερά αλκυόνης
ελιά με φτερά πελαργού
τοματιά με φτερά πεταλούδας
νεραντζιά με φτερά περιστεριού
πλάτανος με φτερά κουκουβάγιας
πορτοκαλιά με φτερά χελιδονιού
κι η αστεία ιτιά που κλαίει
με φτερά παπαγάλου που μιλά.

κοράκια

κο κο κοράκια κρα κρα κρα
κο κο κοράκια φτερωτά

πλαφ μου ρίχνονται στο τζάμι
αχ κι εγώ κοιτώ -και τι να δω;
σπουργίτι νεκρό
στο περβάζι το λευκό

[αλήθεια, αληθινή ιστορία]

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

τα καλά μου κυάλια

με την άκρη
του ματιού μου του αριστερού
κοιτάζω έξω, στο απέναντι μπαλκόνι
ο γείτων δε με βλέπει
μα εγώ βλέπω τι απλώνει:
βρακιά και φανελάκια
τι-σερτ, κοντά παντελονάκια

πεπεισμένη καθώς είμαι
ότι ο γείτων δεν σκαμπάζει
φέρνω κι εγώ η καημένη
τα κυάλια μου τα κατασκοπικά
εκείνος στο μπαλκόνι αράζει
εγώ στο παράθυρι μου διακριτικά
τα φυτά του βλέπω, είναι απεριποίητα

καλοκαιρινό ύφος στην αυλή
απ' ένα διαμέρισμα αναβλύζει μουσική
μου θυμίζει παρεό και παραλίες
και παρέες με κιθάρες

το μπαλκόνι είναι Ο τόπος
/δε πλέις του μπη/
αριστερά και δεξιά παντού
άλλα μπαλκονάκια
κι εγώ όλους τους κοιτώ
με τα κυάλια μου του κατασκόπου
κρεμασμένα στο λαιμό
αχ ας με κοιτούσανε κι αυτοί!
θα τους έλεγα να περάσουν από δω
για έναν καφέ ελληνικό

αθήνα αθήνα αθήνα

αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι τσαχπίνα
και με τρελαίνεις

φοράς μαντήλια
και φρου-φρου
αθήνα αθήνα αθήνα
και τα σκουπίδια παντού

φυτοφάρμακα παραισθησιογόνα
αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι και σούπερ και φίνα
νεράντζια στα μυαλά
και κουνούπια στην καρδιά

αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι πολύ κουλ
είσαι και η πρώτη
είσαι πολύ αλλιώς
είσαι πολύ
είσαι πολύ
είσαι πολύ

σου λέω με τρελαίνεις!