Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

η τραγική αληθινή ιστορία της αναγνώστριας μας, φίλης του Cόσμ0



γυρνώντας με πήρε ο ύπνος κανονικά εις το μέσον μαζικής μεταφοράς και δεν κατάλαβα τίποταούτε ντινγκ ούτε ντανγκ και δεν ξέρω πώς έτυχε και άκουσα το δικό μου σταθμό και τσουπκατέβηκαναιιικατέβηκα κάπως σαστισμένη και σκατωμένη γιατί δε θυμόμουν και πολύ τι έκανα πριν ή τι έπρεπε να κάνω τώρατι αστείο που θα ήταν να μην είχα ξυπνησειααααχζαλιζόμουν κιόλας κάπως σαν να είχα πιείπου δεν είχα όμωςκαι επειδή είχα ξαπλώσει με το χέρι να σπρώνχει το μάτι μου δεν έβλεπα πολύ καλά στην αρχήκάπως θαμπουλούτσικα θάλεγα.


άλλαξα μεταφορικό μέσο το λοιπονύστερα κατέβηκα κι απ'αυτό και προχωρώντας προς την αγαπημένη φωλιώδη οικέια μου και ενώ κατουριόμουν και τουρτούριζα εκ του κρύου ο νους μου εδούλευεθάλεγε κανείς.  δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως.  είπα 'οπως πάντα "γεια"  στον περιπτερά εκεί κοντά στο σπίτι μου που του έχω ζητήσει να προμηθευτεί κάτι πολύτιμα για μένα υλικάαλλά ακόμα δεν το έχει κάνειμου είπε "καλό ξημέρωμακαι περπατώνταςλίγο πριν φτάσω στην εξώπορτα ανακάλυψα ότι καθόλη τη διάρκεια αυτής της πεζοπορίας μου εγώ είχα ένα άκρως ξινισμένο-δυσκοίλιο ύφος ελέφαντα που έχει φάει προβοσκιδιά στη μούρη.


και αυτή ήταν η αληθινή και τραγική ιστορία μου.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ένα δάκρυ κύλησε στο τροφαντό μάγουλό μου...

vrefosalata είπε...

ω χρυσέ μου!