Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

από αύριο και μετά.

έφτιαξα το φακιόλι μου και ισσιωσα την μπλούζα μου.  τύποτα δε με ενογχλεί όσο [ . . . ].  έκαννα λάθως και αξίζω τιμμωρία βασανιστική. πρέπη να με μαστιγώσουν, να πετάξουν το δεξί μου χέρι στα λιοντάρια και τ' αριστερό στους σαρκοβόρους ιππόκαμπους του ατλαντικού.  θα'θελα να- θα'θελα νάμουν κυνηγός. τον κόσμο να σκοτώσω.


νυστάζω. 
γκ.ν.
α.ε.κ.δ.μ.σ.α.π.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

γέλια που κάναμε.

(Ο υπηρέτης φέρνει ένα δίσκο με φαγητά πάνω στο ειδικό τρόλεϊ)

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Για κοίτα! Αυτός έβγαλε τα φαγιά περίπατο!

Ένα αστείο κορίτσι

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

υπερβολή

γυρνούσα σπίτι μου και ένας κύριος με χηνάκι όρμηξε απάνω μου και τράβηξε τη τσάντα μου. το πτηνό επιτάχυνε και η τσάντα κολλημένη στα μαλλιά μου με έσερνε πίσω από το όχημα. όταν γεμίζει το μυαλό μικρό(τητες) αρχίζει η άμμος να μπαίνει στην ίριδα και να κολλάει στα τριχίδια της μύτης και να κρύβεται στις πτυχές τις γλώσσας. δεν θέλω σεξ όχι σου είπα δε σου χαρίζω το κορμί μου σταμάτα να χτυπάς χωρίς λόγο τα κατσαρολικά. ά! ναι δεν τα χτυπάς τα τακτοποιείς . ξέχασα. με κάνει να ντρέπομαι η αρρώστια σου και δε θέλω απλα αν δε σαρεσει εδω δε θα παραδόσουμε τον χώρο αυτόν που τόσο αγαπαμε δε θέλω να γκρεμίσεις το φτερό το ξέρω έχει πολύ-λιακάδα σημερα και θαρρω θα μου περάσει [ι καλιιιιιιτερι_]

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

το νόημα με μια κλανιά 90 μπεσαμέλ

θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου  θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το  κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να  πεθάνω και  το κέφι μου θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα  φάω  μέχρι  να  πεθάνω  και  το  κέφι  μου  θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.

σήμερα η φιλενάδα μου μου έφερε κωλοκυθόπιτα κ έτσι όπως την είδα στο τάπερ νόμισα ότι ήτο παστιτσάκι.  μετά μου είπε ότι ήταν απ'το άλλο.  χάρηκα όμως εξίσου, γιατί μ'αρεσει πολύ και μου θυμίζει ευτυχισμένες παιδικές στιγμές που σαν κουδούνες θα σέρνω πάντα στην ευαίστητη ψυχή μου -και ντράγκα της και ντρούγκα της- για να μου θυμίζουν πόσο σκατά είναι η κατανόηση και η συναναστροφή με το γνωστό.
μισώ έναν κόσμο φτιαγμένο από κουράδες που το παίζουν πεταλούδες.  και μισώ το μέσα και το έξω του.  

αναζητώ νεαρό κύριο που να φοράει ζαρτιέρες [κόκκινες δαντελιάρες κατά προτίμηση] κάτω απ'το κολεγιακό του προσεγμένο άουτφιτ [απαιτώ και γιακαδάκι] για σκατένιες αναζητήσεις ανωτάτου πνευματικού επιπέδου.  δώρο μια τρέντυ τσάντα στα πχιο τρέντυ χρώματα του καλοκαιριού.  επιπλέον μια ομπρέλα-δονητής για το υγρό φθινώπορο.  

δικαιολογία: γιατί έχω νεύρα ρε φίλε δηλαδήηη.
αλλά: απλά ενδίδω.

πάω να φτιάξω μια ανθρωπόπιτα. τσάο τσάο.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

μπαφιάσαμε πλέον βρε αδελφέ.


γιαγιά, γιατί σφυράς σαν να θες κάτι?  πουλί είσαι ή θαρρείς πως είμαι σκύλος?
ααα μα πώωως!   ξέχασα ότι δε θυμάσαι τ'όνομά μου.  

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

σήμερα έχω ΚΑΙ κοινωνικό μήνυμα.

KEIN SPEKULANT.

ΔΕΝ νταχωέ λάλο.
η σκατοτεφριασμένη παρακμή και η ανθρώπινη εξαθλίωση που απλόχαιρα προσφέρει το γήρας. όταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος και είναι απλά βάρος. σκατά σκατά σκατά. πόσο υπέροχη και αψεγάδιαστη είναι η παιδική ηλικία.