Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

δέντρα με φτερά

είμαι ένα δέντρο τώρα
είμαι μια ανάσα σκύλου στο γρασίδι
είμαι μια τρελόμπαλα που χοροπηδά στο μπετόν

είσαι ένα λέλουδο
είσαι ένα γεμάτο κουβαδάκι στην άμμο
είσαι ένα συμπαθητικό βιβλίο που μυρίζει μούχλα

οι ρίζες μου μουχλιάσαν στο χώμα
τα πέταλά σου φόρεσα φτερά
και πέταξα για μια γουλιά νερό στη θάλασσα

πενιχρός συμβολισμός
και μια επιστημονική λίστα μπολιάσματος:

βελανιδιά με φτερά αλκυόνης
ελιά με φτερά πελαργού
τοματιά με φτερά πεταλούδας
νεραντζιά με φτερά περιστεριού
πλάτανος με φτερά κουκουβάγιας
πορτοκαλιά με φτερά χελιδονιού
κι η αστεία ιτιά που κλαίει
με φτερά παπαγάλου που μιλά.

κοράκια

κο κο κοράκια κρα κρα κρα
κο κο κοράκια φτερωτά

πλαφ μου ρίχνονται στο τζάμι
αχ κι εγώ κοιτώ -και τι να δω;
σπουργίτι νεκρό
στο περβάζι το λευκό

[αλήθεια, αληθινή ιστορία]

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

τα καλά μου κυάλια

με την άκρη
του ματιού μου του αριστερού
κοιτάζω έξω, στο απέναντι μπαλκόνι
ο γείτων δε με βλέπει
μα εγώ βλέπω τι απλώνει:
βρακιά και φανελάκια
τι-σερτ, κοντά παντελονάκια

πεπεισμένη καθώς είμαι
ότι ο γείτων δεν σκαμπάζει
φέρνω κι εγώ η καημένη
τα κυάλια μου τα κατασκοπικά
εκείνος στο μπαλκόνι αράζει
εγώ στο παράθυρι μου διακριτικά
τα φυτά του βλέπω, είναι απεριποίητα

καλοκαιρινό ύφος στην αυλή
απ' ένα διαμέρισμα αναβλύζει μουσική
μου θυμίζει παρεό και παραλίες
και παρέες με κιθάρες

το μπαλκόνι είναι Ο τόπος
/δε πλέις του μπη/
αριστερά και δεξιά παντού
άλλα μπαλκονάκια
κι εγώ όλους τους κοιτώ
με τα κυάλια μου του κατασκόπου
κρεμασμένα στο λαιμό
αχ ας με κοιτούσανε κι αυτοί!
θα τους έλεγα να περάσουν από δω
για έναν καφέ ελληνικό

αθήνα αθήνα αθήνα

αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι τσαχπίνα
και με τρελαίνεις

φοράς μαντήλια
και φρου-φρου
αθήνα αθήνα αθήνα
και τα σκουπίδια παντού

φυτοφάρμακα παραισθησιογόνα
αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι και σούπερ και φίνα
νεράντζια στα μυαλά
και κουνούπια στην καρδιά

αθήνα αθήνα αθήνα
είσαι πολύ κουλ
είσαι και η πρώτη
είσαι πολύ αλλιώς
είσαι πολύ
είσαι πολύ
είσαι πολύ

σου λέω με τρελαίνεις!

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

η γάτα

ήσουνα βρωμιάρα γάτα
αγενής και μουστακάτα.
έπαιξες φαρμακερό παίγνιον ζόρικο
και τι να σε κάμω άμα δε θέλεις φιλινάδες;

τις αγαπούλες μου τις παίρνω πίσω.
δε σε δίνω μπουκιά από το βίγκαν στέικ μου -υγιεινό για τη συνείδηση πολύ-
και μην ξεχνάς, γάτα μουστακάτα:
το χτενισμένο μουστάκι, είναι μισή αρχοντιά.

ΡΕΦΡΕΝ

ό,τι και να σου πει η μαμά
γάτα μου ζόρικη, βρωμιάρα και διόλου ναζιάρα
το μουστάκι μην το βγάλεις για καμιά.
είναι δικό σου, να το δείχνεις με χαρά. (δις)

τη μουστακότριχα την παχυλή
σε ένα βάζο την έκλεισα να σε θυμούμαι δια παντός
και να μην ξεχνώ, πώς επαίζαμε εις αγρούς
και πλατείας συντάγματος κι εξαρχείων.

εσύ, εγώ κλειδωμένες στο νεοκλασσικό.
μεγάλο όνειρο, η νότα μου κι εγώ
μι φα μι σολ μι λα σολ μι ρε ντο
στην οδό Φυλής θα την επισκεπτόμουνα λέει,
θα έπαιρνα το τρόλλευ για να τηνε βρώ.
μα τα χρόνια, όπως τα πάντα όλα, περάσανε
τα μουστάκια έγιναν σκληρά
άλλο τόσο και οι καρδιές, μαρούλια μαρμαρωμένα.

φωτοβολταϊκά στην ταράτσα, πετούμενα φρούτα
κι εγώ χορεύω στην οδό Τάδε-Επτανήσου
και πιάνω τα πετούμενα σταφύλια, τα αχλάδια στον άερα
πέφτω κάτω και το φόρεμα παραμένει άσπρο.
-χμ σαν όνειρο μου μοιάζει
γιατί δεν είχα μουστάκι ούτε και κυτταρίτιδα
και η γάτα τριβότανε στα πόδια μου τρελή από αγάπη.

ξύπνησα στην οδό Τάδε-Ποταμού.

φριουλαλί, στη φύση επιστροφή.

οι ντομάτες χάσαν το χρώμα τους
όταν τους είπες πως το καλοκαίρι ήλθε πρόωρα.
τα σπαράγγια από την άλλη ξετρελάθηκαν και πέταξαν κεφάλι.
(το τελευταίο το γράψαν και στις ειδήσεις του μετρό, αρα αληθεύει!)
οι πατάτες στα παπάρια τους και οι κατσίκες
κρέμασαν κεράσια στα κέρατα για το παρφούμ και την καλαισθησία.

απ' την άλλη εγώ πίνω το καφεδάκι μου με ξυνισμένο γάλα
και αφήνω τις τρίχες των ποδιών να μακρύνουν, με σκοπό και στόχο να πλέξω
ένα σολάριο-σύντροφο κατά του καλοκαιρινού ήλιου
γιατί η τιμή της αντηλιακής ανέβη στα ύψη.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ στον ΑΒ, τον Βερόπουλο, τον Σκλαβενίτη και τη Νιβέα.

γάλα κατσίκας μόνο από το βιολογικάδικο και
ο ήλιος λάμπει σήμερα σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου εξόν απ'την Αθήνα.

Αθήνα, σε λατρεύω, σαν να μην ήσουν έτσι όπως είσαι.

τα φιλιά μου στη μαμά σου.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Liebeskümmerchen

du-
zirkulierst in meinem Blut
ich-
spür' dich unter der Haut

du-
schwimmst (i.e. κάνεις απλωτές) in meinem Gehirn
ich-
seh' dich hinter dem linken Auge

du,
verschwinde!


Υ.Γ. cause i'm talking about you, εσένα, dich.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ich traue mich nicht

ω! πάει καιρός
θα το πάρω σταδιακά-
θα αμολήσω λέξεις στο ηλεκτρονικό χαρτί-
δε μου έρχεται καμία-

φεύγω

μια νεκρή επιστήμη με αναζητά
στο δωμάτιο III.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

τα ερωτικά: μικρή σουίτα σε κιτρινωπό μείζον

τρύπια κάλτσα
τρίχα δαχτύλου κάγκελο
νύχι γαμψό
απεριποίητη σκληρή πατούσα

τίποτ' άλλο δε ζητώ απ' τον έρωτα

ηδονή-
η άκρη της πατούσας σου
που ακουμπά το παρκέ καθώς σέρνεσαι προς εμένα
η παλάμη μου
που διατρέχει τα πόδια σου
και τα νύχια μου
που μπερδεύονται με τα δικά σου
το πέλμα σου
που μου γδέρνει τη μούρη

τίποτ' άλλο δε ζήτησα
μα δε μου 'δωσες ούτε αυτά

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

το νεοσύστατο νόημα της ζωής.

είναι να φοράς χαλασμένο σουτιέν
να προσπαθείς -μάταια όμως- να αλλάξεις μια λάμπα
και παράλληλα (η άλλη πλευρά της ιστορίας.) να παρελαύνουν ή να βόσκουν αμέριμνα εντός του σπιτιού, διάσπαρτα τάγματα κατσαρίδων.
τις αγαπώ. είναι σαν τα παιδιά μου.
προσπαθώ τουλάχιστον!
όπως όλες οι μαμάδες που τα παιδιά τους βγήκαν λίγο διαφορετικά απ' ό,τι θα ήθελαν.

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ

δεν έχω λόγια να περιγράψω τη φρίκη.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΟ ΤΕΡΡΟΡ.

μια όχι και τόσο τυχαία συνάντηση.

το ήξερα από πριν.

οι κεραίες μου το πιάσανε το βάιμπ.

μπαίνω σπίτι. ΟΚ.

εισέρχομαι στην κουζίνα για νερό.

"ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ μου μυρίζει" σκέφτομαι συνειδητά και μετά "μα τι σαχλαμπούρδες λέω;"

και μισή ώρα αργότερα ξαναμπαίνω εκεί μέσα, στην κόλαση την ίδια, και την αντικρύζω.
ΕΚΕΙ, να μου κουνά η καφετιά αυτή μάγισσα τις κεραίες της.

ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.

την εφόνευσα με ένα ασπρόμαυρο παπούτσι γνωστής αθλητικής μάρκας.

δεν ξαναμπαίνω εκεί μέσα παρά μόνο με το άγιο φως της ημέρας.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

αφανής ήρωας

για να είσαι ήρωας καραμπινάτος πρέπει να φοράς κολάν. εγώ δεν το κάμω αυτό γιατί μου τονίζει την περιφέρεια. έτσι μένω στην αφάνεια.

ό,τι και να κάνω, πάντα τους άλλους μόνο θα βλέπεις -και τι θρίαμβος για όσους τίποτα δεν προσπαθούν, τίποτα δεν πετυχαίνουν, αλλά στο τέλος όλα σε κεινους αποδίδονται- κι εγώ θα είμαι μια ταπεινή σκιούλα αποτυχίας δίπλα σε γίγαντες-νικητές.
ΝΙΚΗΤΕΣ εις βάρος μιας ζωής που έχει γίνει σκουπιδάκι στο μάτι σου. και ένα τόσο δα δάκρυ (ίσα με μισή πρέζα αλάτι) χύνεις και με διώχνεις. μα ξαναμπαίνω και θα συνεχίσω να μπαίνω. και το ξέρω, είναι χάλια να σε τσούζει το μάτι -το παθαίνω συχνά με τους φακούς, αλλά έτσι είναι. συνήθισέ το κι εσύ. και πρέπει επιτέλους να σταματήσεις να γκρινιάζεις, με τον ομφάλιο λώρο στο ένα χέρι και το πουλί στο άλλο. κι εσύ εαυτέ μου ΠΡΕΠΕΙ να βρεις τα ΟΡΙΑ τα πελώρια που οφείλεις να θέσεις στους υπερήρωας, για να μη χανεις και όλη σου τη δόξα - β ρ ε χ α ζ ο ύ λ ι !

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

κακινησία

πόσο πχιο εύκολη κάνει την παραγωγή γρπατού λόγου μια δυσλειτουργική κατάσταση. ω ναι, μια δις - lee - tour - yi - kee κατάσταση είναι πάντα μοναδική πηγή [εν+πνέω> εμπνέω>] εν-πνευσης!

η ψυχωση είναι ένα κατοικίδιο συμπαθές και ευγενικό, αγαπάει το αφεντικό της και βοηθάει πάντα στην ομαλή υπάρξή του.

ΑΧ πηδάνε έξαφνα και στιγμιαία στο μυαλουδάκι μου ορισμένες σκηνές από το παρελθόν το παιδικό μου. πηδάνε εκεί ψηλά στο κεφάλι μου [ύψος 1 μέτρο και 57 εκατοστά] και ύστερα πέφτουν πάλι κάτω και τα ξεχνάω όλα. κρίμα, γιατί εκείνα τα δευτερόλπετα που ΘΥΜΑΜΑΙ νιώθω τέλεια.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

είμαι ακόμη 19 ετών και ποιος ξέρει για πόσον καιρό ακόμα θα παραμέινω;
δεν είναι κρίμα κι άδικο που μια μέρα αρχίζει το δερματάκι να κρεμάει σαν μάγουλο ελέφαντα κι αρχίζουν να φυτρώνουν στις μύτες ουρές περιστεριών;

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα.

-
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν τρίχες στα χέρια
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν μουστάκι
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν λίπος
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν μυωπία
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν λέπια στο στόμα
μάλλον δεν κάνω για βιτρίνα, γιατί οι κούκλες στην βιτρίνα δεν έχουν νύχια που μεγαλώνουν

+
από την άλλη όμως, ίσως και να κάνω,
γιατί οι κούκλες στη βιτρίνα δεν μαυρίζουν απ'τον ήλιο
και οι κούκλες στη βιτρίνα δεν έχουν φίλους
και οι κούκλες στη βιτρίνα δεν λείπουν σε κανέναν όταν δεν βρίσκονται τριγύρω


Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

θεούλη μου, προστάτεψε με από το μέγα σφάλμα της δημόσιας αναρτήσεως συναισθημάτων.

πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς [κτλ κτλ κτλ]

είμαι ΤΟΣΟ αδύναμη. όχι απλά ΤΟΣΟ. ΤΟΣΟ επί ΤΟΣΟ υψωμένο σε δυνάμεις δυνατές.
εν ταις δυσκολίαις κωλυόμεθα και κωλοκαθόμεθα -στα παχουλά μας οπίσθια-
και αφιερώνουμε το χρόνο μας σε έναν ανελέητο οδυρμό.

απόλες τις γυναίκες εγώ είμαι η πιο πένθιμη κι η πιο δυστυχισμένη, κάτι τέτοιο λέει η Όφη, βαθύτατα πικραμένη από τα λόγια του Αμλετ της. ω! ας ήταν απλά έτσι. εγώ θαρρώ πως είμαι πενθιμέστερη κι απ' την πιο πενθιμότατη, πιο δυστυχισμένη κι απ' την δυστυχέστερη.
και ποίος ο λόγος, λοιπόν, να χαλάμε τα παλιά πράγματα πριν έρθει η ώρα τους.
δεν μπαγιατέψαμε ακόμα.

εχω την εντυπωση ότι ξεχάσατε τις μέρες που μάζευα ένα ένα τα κομματάκια σας και σας συντηρούσα συναισθηματικά, στερούμενη την ηρεμία μου!

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009


ο μίκυ μάους είναι άσπρος. [το ποντίκι με την άσπρη, ανθρωπόμορφη φάτσα.]

μα τι ρατσισμός!


Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

μπρρρ

κύριε άγιε βασίλη, γεια σας. στην ελλάδα έρχεστε την πρωτοχρονιά, στις ευρωπαϊκές χώρες όμως τα χριστούγεννα. φέτος ήμουν πολύ καλό κορίτσι. ωω ναι, ήμουν αλήθεια. υπέμεινα με σεβασμό τη ντροπιαστική ύπαρξή μου. αχα! κάθε μέρα έδινα χώρο στον εαυτό μου να είναι έτσι όπως είναι. έχω καμπούρα στα μάτια και κρεατοελιά στη γλώσσα και με ενοχλεί όταν τρώω. τα προαναφερθέντα χαρίσματά μου με καθιστούν όμηρο ενός φαύλου τριγώνου από του οποίου τις γωνίες γλιστράω όταν παίρνω τη στροφή. βέβαια πάντα υπάρχουν κάγκελα, όπως σε κάθε φυλακή που πλάστηκε κατ' εικόνα του ανθρώπου. η ατέεεεεελειωτη ματαιότητααα. πόσο ωραία είναι αυτή η αίσθηση του κτήματος. τι ωραίες αυτές οι κτητικές αντωνυμίες κιόλας.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

τι φρούτα ξερνάει το καλάθι και πετάει-πετάει το γουρούνι?


κωλολάθος ήταν η ανακάλυψη του όντος

ας το καλύψουμε με αίμα του παρόντος [μόνο σε αμπούλες υπάρχει]

δε μου έδωσες σημασία ούτε τώρα που ήμουν καταΠληκτική

σαν φρεσκό κομμένο αχλαδάκι από το δέντρο

που στάζει ρετσίνα και κολλάει πάνω στο δέρμα

βγάζει τις τρίχες και πονάει. [αλλά κάνει και απολέπιση! ουάου.]

μιλάμε για μεγάλα ποσοστά ουσίας. στο κεφάλι. ή είναι τσούκου-τσούκου απελευθερωμένο στο εσωτερικό γενικά?

δεν ξέρω. δε με νοιάζει. δυσλειτουργώ αχ γιατί τα καύσιμα κόλλησαν κάπου, μου τρέχουν όπως τα σάλια απ'το παιδάκι που δεν μπορεί να καταλάβει ή από τον γέρο που δεν θυμάται να λειτουργεί λόγω της ασθένειας.


η φύση πάει ενάντια στη φύση. καταστρέφει ό,τι έχει φτιάξει. εμ, έτσι φαίνεται ότι κι ο ανθρωπίσκος είναί παιδάκι της φύσης κι αυτός ο καημενούλης.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

νιούζφλας

μόνοι μας αγαπάμε.  αφού μόνοι μας κοιμόμαστε κι ας έχουμε παρέα.  μόνοι μας σκεφτόμαστε κι ας έχουμε καλώδια.
μόνοι μας όλα. 
τσαααακ.  κατάλαβες τώρα?

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

φοραδίσματα.

ωω πόσο μα πόσο χαίρομαι όταν νιώθω πως όλα είναι όπως παλιά με την αδερφή μου.  αλλά ξεχνάω τα πάντα εξαιτίας κάποιων λέξεων.  και ξεχνάω επίσης πόσο ανούσιες είναι οι κωλολέξεις. αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που ξεχνάω τα πάντα, ότι ξεχνάω την ανουσιότητα και το ψευδόν των λέξεων.  σκατόν. 

i ask for nothing master.
then you shall receive it in abundance. 

καληνύχτα. 

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

η τραγική αληθινή ιστορία της αναγνώστριας μας, φίλης του Cόσμ0



γυρνώντας με πήρε ο ύπνος κανονικά εις το μέσον μαζικής μεταφοράς και δεν κατάλαβα τίποταούτε ντινγκ ούτε ντανγκ και δεν ξέρω πώς έτυχε και άκουσα το δικό μου σταθμό και τσουπκατέβηκαναιιικατέβηκα κάπως σαστισμένη και σκατωμένη γιατί δε θυμόμουν και πολύ τι έκανα πριν ή τι έπρεπε να κάνω τώρατι αστείο που θα ήταν να μην είχα ξυπνησειααααχζαλιζόμουν κιόλας κάπως σαν να είχα πιείπου δεν είχα όμωςκαι επειδή είχα ξαπλώσει με το χέρι να σπρώνχει το μάτι μου δεν έβλεπα πολύ καλά στην αρχήκάπως θαμπουλούτσικα θάλεγα.


άλλαξα μεταφορικό μέσο το λοιπονύστερα κατέβηκα κι απ'αυτό και προχωρώντας προς την αγαπημένη φωλιώδη οικέια μου και ενώ κατουριόμουν και τουρτούριζα εκ του κρύου ο νους μου εδούλευεθάλεγε κανείς.  δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως.  είπα 'οπως πάντα "γεια"  στον περιπτερά εκεί κοντά στο σπίτι μου που του έχω ζητήσει να προμηθευτεί κάτι πολύτιμα για μένα υλικάαλλά ακόμα δεν το έχει κάνειμου είπε "καλό ξημέρωμακαι περπατώνταςλίγο πριν φτάσω στην εξώπορτα ανακάλυψα ότι καθόλη τη διάρκεια αυτής της πεζοπορίας μου εγώ είχα ένα άκρως ξινισμένο-δυσκοίλιο ύφος ελέφαντα που έχει φάει προβοσκιδιά στη μούρη.


και αυτή ήταν η αληθινή και τραγική ιστορία μου.

όχι?

ωχ και η καργιόλα η επανάσταση μου έκαψε τους κουραμπιέδες. το σύννεφο άχνης ζάχαρης και δακρυγόνου που κάθεται πάνω απ΄το κεφάλι μου σαν φωτοστέφανο, επειδή το μόνο που σκέφτομαι είναι τι να κάνω για να μην είναι σκατά και αυτά τα γενέθλια του χριστούλη.  για μένα όμως, όχι γι'αυτόν.  χέστηκα για κείνον.  ο ψευτοαλτρουίσμος είναι όσο αληθινός όσο και οι δικαιολογίες μου για την αποτυχία.  μια γλυκιά γη που θέλω να πατήσω σαν να ήταν κόκος ρυζιού.  όχι.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ειλικρινά

θέλω να γίνω 5  χρονών και να με φροντίζουν και να μ'αγαπάνε όλοι όσοι θέλω.

ειδικός dr. καταστροφολόγος

μπορεί σήμερα να πεθάνω. δε θάθελα να μείνω μόνη μου.  ειδωλοποίηση των νεκρών.  αφορμές και σκατά βγαλμένα από την καθημερινότητα κι από την έλλειψη δράσης.  η οργίτσα που ρουθουνίζει σαν άλογο με αλογόμυγες και αλογοουρά στα στενά μυαλά των "συντρόφων".  εγώ σήμερα θα φτιάξω χριστουγεννιάτικα στραπατσαρισμένα κουλουράκια γιατί μπορεί ποτέ να μην ξαναφτιάξω.  φοβάμαι επειδή είμαι μόνη μου και έτσι μένουν περιθώρια σκέψης.  θα φτιάξω τα κουλουράκια μου και θα βγάλω το σκασμό.  θα τα κάνω να μοιάζουν μ'αυτά που έφτιαχνε η γιαγιά μου που έχει πεθάνει τώρα, για να θυμηθώ πόσο καλή ήταν.  

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

και το όσκαρ πάει στον μοναδικό κύριο έκτορα λυγίζο.

να λέμε και κάτι σοβαρό που και που, αγαπητοί φανατικοί αναγνώστες και λοιποί μαλάκες. 

ο τόσο ταλαντούχος Λυγίζος Έκτωρ είναι κατά την αδιαμφισβήτητα-πάντοντε-σωστή άποψή μου ο καλύτερος έλλην σκηνοθέτης.  λοιπόν, σε λίγα χρόνια -μην πω σε λίγα δευτερόλεπτα, γιατί θα είναι υπερβολή-  θα τον λατρεύουν όλοι οι θεατράλλε τύποι και ουχί μόνον αυτοί που αυτοθεωρούνται κουλτουριάρηδες, καθότι ο νεαρός και οξύνους καλλιτέχνης ξέρει να κάνει τα δύσκολα πολύ ευκολότερα και κοινώς "λιανότερα" και για τους μικροαστικούς εγκεφάλους. πάρτε για παράδειγμα την καινούρια παράσταση που ανεβάζει στο Από Μηχανής Θέατρο του ιρλανδού συγγραφέως Enda Walsh : Η  Φάρσα  της  Οδού  Γουόλγορθ 
δύσκολα θέματα πραγματεύεται και το κάνει τόσο περίτεχνα ώστε να μην προλάβεις να χασμουρηθείς ούτε σπιθαμή.
βαριέμαι να κάνω περιλήψεις [δεν είμαι δα και το αθηνόραμα], αλλά ήτο ένα αριστούργημα με ερμηνείες μούρλια [που θάλεγε κι ο φίλτατος κος μαμαλάκης].  γενικώς όλα-όλα τέλεια! κι αυτό το κοτόπουλο που έφτιαξε η μορίν, εξαιρετικότατο!  παραμένει όμως έργο για απαιτητικούς θεατές και εδώ αντιφάσκω. χα!  όπως και ναχει είναι απ'τις καλύτερες παραστάσεις.  ΑΝΤΕ!

Παίζουσι οι ηθοποιοί:


Γιώργος Ζιόβας
Θύμιος Κούκιος, 
Νίκος Γιαλελής,  
Ντέμπορα Οντόγκ


καληνύχτα και καλή τύχη. ευχαριστούμε που μας επιλέξατε. και τα λοιπά γνωστά σλόγκαν. 

μην ξεχνάτε:      βόουτ φορ έκτορας εντ δε τημ!

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

από αύριο και μετά.

έφτιαξα το φακιόλι μου και ισσιωσα την μπλούζα μου.  τύποτα δε με ενογχλεί όσο [ . . . ].  έκαννα λάθως και αξίζω τιμμωρία βασανιστική. πρέπη να με μαστιγώσουν, να πετάξουν το δεξί μου χέρι στα λιοντάρια και τ' αριστερό στους σαρκοβόρους ιππόκαμπους του ατλαντικού.  θα'θελα να- θα'θελα νάμουν κυνηγός. τον κόσμο να σκοτώσω.


νυστάζω. 
γκ.ν.
α.ε.κ.δ.μ.σ.α.π.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

γέλια που κάναμε.

(Ο υπηρέτης φέρνει ένα δίσκο με φαγητά πάνω στο ειδικό τρόλεϊ)

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Για κοίτα! Αυτός έβγαλε τα φαγιά περίπατο!

Ένα αστείο κορίτσι

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

υπερβολή

γυρνούσα σπίτι μου και ένας κύριος με χηνάκι όρμηξε απάνω μου και τράβηξε τη τσάντα μου. το πτηνό επιτάχυνε και η τσάντα κολλημένη στα μαλλιά μου με έσερνε πίσω από το όχημα. όταν γεμίζει το μυαλό μικρό(τητες) αρχίζει η άμμος να μπαίνει στην ίριδα και να κολλάει στα τριχίδια της μύτης και να κρύβεται στις πτυχές τις γλώσσας. δεν θέλω σεξ όχι σου είπα δε σου χαρίζω το κορμί μου σταμάτα να χτυπάς χωρίς λόγο τα κατσαρολικά. ά! ναι δεν τα χτυπάς τα τακτοποιείς . ξέχασα. με κάνει να ντρέπομαι η αρρώστια σου και δε θέλω απλα αν δε σαρεσει εδω δε θα παραδόσουμε τον χώρο αυτόν που τόσο αγαπαμε δε θέλω να γκρεμίσεις το φτερό το ξέρω έχει πολύ-λιακάδα σημερα και θαρρω θα μου περάσει [ι καλιιιιιιτερι_]

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

το νόημα με μια κλανιά 90 μπεσαμέλ

θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου  θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το  κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να  πεθάνω και  το κέφι μου θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα  φάω  μέχρι  να  πεθάνω  και  το  κέφι  μου  θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.

σήμερα η φιλενάδα μου μου έφερε κωλοκυθόπιτα κ έτσι όπως την είδα στο τάπερ νόμισα ότι ήτο παστιτσάκι.  μετά μου είπε ότι ήταν απ'το άλλο.  χάρηκα όμως εξίσου, γιατί μ'αρεσει πολύ και μου θυμίζει ευτυχισμένες παιδικές στιγμές που σαν κουδούνες θα σέρνω πάντα στην ευαίστητη ψυχή μου -και ντράγκα της και ντρούγκα της- για να μου θυμίζουν πόσο σκατά είναι η κατανόηση και η συναναστροφή με το γνωστό.
μισώ έναν κόσμο φτιαγμένο από κουράδες που το παίζουν πεταλούδες.  και μισώ το μέσα και το έξω του.  

αναζητώ νεαρό κύριο που να φοράει ζαρτιέρες [κόκκινες δαντελιάρες κατά προτίμηση] κάτω απ'το κολεγιακό του προσεγμένο άουτφιτ [απαιτώ και γιακαδάκι] για σκατένιες αναζητήσεις ανωτάτου πνευματικού επιπέδου.  δώρο μια τρέντυ τσάντα στα πχιο τρέντυ χρώματα του καλοκαιριού.  επιπλέον μια ομπρέλα-δονητής για το υγρό φθινώπορο.  

δικαιολογία: γιατί έχω νεύρα ρε φίλε δηλαδήηη.
αλλά: απλά ενδίδω.

πάω να φτιάξω μια ανθρωπόπιτα. τσάο τσάο.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

μπαφιάσαμε πλέον βρε αδελφέ.


γιαγιά, γιατί σφυράς σαν να θες κάτι?  πουλί είσαι ή θαρρείς πως είμαι σκύλος?
ααα μα πώωως!   ξέχασα ότι δε θυμάσαι τ'όνομά μου.  

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

σήμερα έχω ΚΑΙ κοινωνικό μήνυμα.

KEIN SPEKULANT.

ΔΕΝ νταχωέ λάλο.
η σκατοτεφριασμένη παρακμή και η ανθρώπινη εξαθλίωση που απλόχαιρα προσφέρει το γήρας. όταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος και είναι απλά βάρος. σκατά σκατά σκατά. πόσο υπέροχη και αψεγάδιαστη είναι η παιδική ηλικία.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

είμε μια ετεροχρονισμένι απάντιση.  
και εσύ ένα μπλόκο χοντρών αστρονόμων που κόβουν κλήσεις, γιατί παράκουσαν και νόμιζαν πως είναι αστυνόμοι.  μελέτη των άστρων και μελέτη των γκάστρων.  παράνομη εκπομπή αερίων εκ της κωλικής οπής.
μπαη μπαη μπαη.
άι τζάνουμ αρτίκ αρτίκ.

εις άλ φαλτσίνο.

μαζεύτηκαν όλα τα τελώνια και όλα τα ξωτικά
να βγάλουν διαβατήρια και να φάνε τραχανά.
με πέτρες στα μπατζάκια τους και κουζινικά,
το βάρος τους αντάλλαξαν σε αρακά. σκατά.
η ποκαχόντας δεν εντάχθηκε ποτέ κοινωνικά,
άρα δε μετράει η ομορφιά.
στρίβω το μουστάκι μου επαγγελματικά
και νιώθω επαρκώς θηλυκιά.

κι έλυσε τα μαλλιά της να πέσουν σαν ΦΩΤΙΑ
στην πλάτη της, με κασκόλ της τα βυζιά.
παστουρμά.
από καμήλα.
μ' ένα καλάθι μήλα.


ελεύθεροι μαλακισμένοι
ελευθέρως κρεβατοποιημένοι.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

χασάπης .ή. μπόγιας?

είσαι μια απλή μπριζόλα, ένα κομμάτι κρέας. 

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

με πεζότητα αναφέρω ότι

είσαι [σαν] ένα απ'αυτά τα ποντίκια τα σιχαμερά και με κάνει να θελω να ξεράσω το όλο πράγμα.  κι αν ξεράσω, τα ξερατά μου θα είναι πιο καλαίσθητα από την απαίσια φάτσα σου που θέλω να λιώσω με μηχανή κιμά.  θα ήθελα πολύ να δω τα μάτια σου κομμένα σαν φιδάκια μοσχαρίσιου κιμά.  ίσως όμως θέλω πιο πολύ να τα δω ξεζουμισμένα από βδέλλες.  μισώ τα μάτια σου.  πιο πολύ μισώ εσένα.  σε μισώ τόσο πολύ που δυσκολεύομαι να μην ασχοληθώ αλλά ντάξει δεν είναι και δύσκολο, βαριέμαι κιόλας. σε μισώ. 
ονειρα γλυκά. ελπίζω να πεθάνεις για να μην μπω φυλακή.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

ισότητα μεταξύ κιτρίνων. κοινωνικά προβληματισμένη αναφέρω:

έχω φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που το να διαβάζω άλλους καλλιτέχνες είναι ανούσιο. δηλαδή πλέον δεν υπάρχει ίχνος αντιγραφής στις εμπνευσμένες μου δημιουργίες, στα λεκτικά μου πρελούδια του μεγίστου βαθμού κουλτούρας, αυτοσεβασμού, αυτοθαυμασμού, αυτισμού και όλα τα αυτά. αυτή τη στιγμή ομολογώ δημόσια κάτι που δεν έχω ομολογήσει στον εαυτό μου ακόμη.  αν και searched, προτιμώ να τρώω φαΐ απ'τό να βλέπω τον άλεξ ντελάρτζ να χτυπάει και να βιάζει με κουλτούρα και σπασουάρ. ας μείνει όμως μεταξύ μας, γιατί θα χάσω τη φήμη στον κύκλο μου που τρώμε κιούμπρικ για πρωινό και κισλόφσκι για μεσημεριανό. ενώ το βράδυ τηρώντας πάντοτε τη δίαιτά μας καταναλώνουμε ελαφριά πράματα όπως εξφάκτορ, λατρεμένοι μου γειτόνοι και τα λοιπά.

εεεεμ. εγώ λέω να κοιμηθώ τώρα. αλλά πριν κοιμηθώ λέω να κάνω ένα -έτσι- οικολογικό μπάνιο [α σάουερ], χωρίς να σπαταλήσω διόλου νερό.  έναααα ντουζάκι κουλτούρας.
ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΤΙΚΟ -
ΔΡΟΣΕΡΟ - ΤΣΙΤΩΝΕΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑΤΑΚΙ.

μ' αρέσει πολύ που η τεχνολογία και ο σύγχρονος κόσμος σου επιτρέπει να συνδυάζεις κουλτούρα με τυποποιημένες κρέμες αντιγήρανσης. με συγκλόνισε ο θάνατος της πριγκίπισσας νταϊάνας πολλά χρόνια αργότερα, γιατί κατάλαβα κάτι. αλλά δεν έχω το κουράγιο σήμερα να προσβάλλω νεκρό, θα έχω εφιάλτες. πέρα απ' αυτό όμως η γλυκιά κουλτούρα με κάνει άνθρωπο καλό κι αγνό. πράο αλλά οργιασμένο. όπως όλοι μας πάνω κάτω πίσω και γύρω από τις ,ή στην καλύτερη περίπτωση, την μάσκα μας.

βαριέμαι πια.

καληνύχτα.

ελπίζω κατά την σε-αργή-κίνηση-βουτιά μου στην κουλτούρα να σας πέσει καμιά κουτσουλιά νερού να δροσιστείτε κι εσείς, να πάρετε κάτι από την σουπεριόριτη και κουλτουρίλα [όπως λέμε γαρ τυρίλα] που με χαρακτηρίζει.

καληνύχτα
καληνύχτα
καληνύχτα

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ .τρεχουν αίματα, γιατί μην ξεχναμε αυτό πάντα πουλάει.

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

ρέκβιεμ.

μετά μεγίστης λύπης επληροφορήθην ότι το καλομοιράκι μας έφυγε για χώρες μακρινές.
εντάξει, έκλαψα, έβρισα, καταράστηκα τους παράγοντες, αλλά κατάλαβα έπειτα κάτι πάρα πολύ σοφό.  ότι υπάρχουν πράματα στον τρισκατάρατο τούτονε κόσμο, ενάντια στα οποία δεν μπορούμε να μαχηθούμε.  όπως για παράδειγμα ο νέος αρχιεπίσκοπος, ο οποίος δεν μας πάει όπως ο άλλος αλλά ντάξ, τον πάμε εμείς, γιατί μοιάζει πολύ στον άγιο μας βασίλη.  επίσης, οι κατσαρίδες.  ακόμη, η σοκολάτα. και άλλα πολλά μέσα στα οποία ανήκει και το θέμα μας, η αποδήμηση της εισαγώμενης ελληνίδας καλλιτέχνιδος, η οποία αναδείκνυε τον [κλεμμένο από τους συμμάχους] πολιτισμικό μας πλούτο με τόσο νάζι. οχ, χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο.

ρρε [r r e]

μπλέαχ. [χιχι] μπιαξ. 

το μόνιμο ξίνισμα της αηδίας για τα πάντα.  

τσα! 
καλημέρα, γιατί σήμερα θα γίνω ένα τερατάκι απαυτά τα μονίμως κολλημένα στον εκκεντρικό εγκέφαλό σου. χα θάθελες. είσαι προϊόν φυτικό και τρέφομαι με κρέας και τσίχλες.  οι τσίχλες είναι απαραίτητες γιατι μοιάζουν με μυαλό.  πρέπει πρέπει πρέπει να καταλάβουμε, class, ότι η γη γυρνάει γύρω από τον εαυτό της και όχι τον δικό μας.  οχωχοχ.  τι κρίμα.  η μαμά μούχε πει ψέματα. ψέματα η μαμά;  μα πώς; 

εγώ πάω να κάνω ένα μπάνιο να βγάλω την κόλλα.  εσύ φύγε.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

ρεφλεξολογία [εκδόσεις μόντερν τάιμς]

τρώγοντας την κρεμούλα μου σκέφτηκα να πάω να κοιμηθώ.  αλλά μετά αναλογίστηκα την αδικία στον κόσμο, γιατί τα παιδάκια στην αφρική πεινάνε.  καικαλά.  όχι, όχι δεν ανελογίσθην αυτό, αλλά το ότι επιθυμώ ένα μασαζ για τις εφηβικά γηρασμένες μου αρθρώσεις.  [εγωστρεφής χαρακτήρ] μετά όμως σκέφτηκα ότι ίσως αν κοιμόμουν, αύριο θα ήταν όλα στο επιθυμητό απαυτό.  αλαφιασμένη κοίταξα την ώρα και είδα ότι ήταν ώρα να κοιμηθώ.  καληνυχτααα

κωδικοποιημένα με πατερν ιντερνετικά μηνύματα.

νς ςβιζκςθ ριαι οικτ οιτ ςσψα\ ριαι ζειβι \οι ργ `ψθ νιτ φθ\ αςν\.
νε ςβιζκςθ \ξινθ οθι οικτ ρι φςφιβι; ιρθ ςβθψα\ οε\φν\ρ\ φθ\ αςβ\ ξ\θ σςβ ξ\ρ\κ\ω\θβψ φθ\ρθ.
τοιυςρψ ιρθ ρι ξικκγν\ νιτ νς ρι σε\ν\ νς ψυςθ ας αςβ\.

υςκψ ρ\ ο\βρ\ ιοψα ο\κθ\. νς \οψυςθα οκςιβ.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008



βάζει ο ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του μ'όλα τα φτερά, [ρηπήτ] μ'όλα τα φτερά
και μια νύχτα με φεγγάρι την ελλάδα πάει να πάρει 
-βρε το φουκαρά  [ξανά ρηπήτ] βρε το φουκαρά.


είναι απλό να λες αθώα πσεματάκια στους άλλους για να τους δώσεις ελπιδίτσες ψεύτικες σαν φουσκωτή κούκλα συνουσίας.  την βέμπω την έκαναν ήρωα γι' αυτό.  έτσι αποφάσισα να λέω κι εγώ τέτοια πσεματάκια για να δοξαστώ στους αιώνες.  ελπίζω να πιάσει και με μένα.  αχ θεούλη μου, θεουλίνε μου, σε παρακαλώ. 

μια ωραία λέξη: μπούρδες.


Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

αφού πια δε θέλω να γίνω μετανάστης.

12345923367623598126662913128746661246831209782355
24878127891476463767310  Ν9930724356026538735482374
5873203892-34868241704395704182652034901284083532
239587214809645071fg242108528964360972108750284656
21373529235982645335κ12479324987632784906054983762
42398574878091474743879410932123412445699048084570
64847656712414014049124μ  97864567112393986108374829
6823801230973556285901397283654328409812497985635

πουρέδες μουχλιασμένοι κι αηδιαστικοί.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.       αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο. αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.

αντε στο διάλο. αντε στο διάλο. αντε στο διάλο.αντε στο διάλο. αντε στο διάλο. αντε στο διάλο.αντε στο διάλο. αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.

αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.

αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.αντε
 στο διάλο.
αντε στο διάλο.αντε στο διάλο.αντε
 στο διάλο.



αντε.

τώρα κλαίν ολάαα ταλάνια που θα μείνουνέεεε χαρμάνια.

ήταν προμελετημένη, καρφωτή και λαδωμένη και πολύ σωστά τα λέγει ο λαϊκός γαρ τούτος ποιητής. έγινε πολύ προκατεψυγμένα και λιωμένα και ξανακατεψυγμένα. και υπερκοσμικοποιήθηκε για να αποσκατωθεί μετά και να πω τώρα ότι ιτ ιζ τράητ εντ αη νόου ιτ μπατ δερ ιζ νο αδερ γουέη το τελ γιου δατ νεβερδελες: νιώθω.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

μσγ

θα πω:

δις ιζ νοτ α λαβσόοονγκ 
και 
ατ φέρστ άη γουαζ αφρέηντ, άη γουαζ πέτριφάηντ...
και
γουίδ ορ γουιδάουτ γιούυυ
και 
όοοοολ μπάααη μάααη σέεεελφ
και
όλ ιν όλ γιορ τζαστ α-νάδερ μπρικ ιν δε γουόλ
και
σήηηη έμιλυ πλέεεη
και
ιτς μάη πρερόγκατιβ
και 
σάηνυ χάππυ πίπολ λάφινγκ
και
άη φάκινγκ χέιτ γιου, γιορ σάτς α λάηαρ
και
ααααα δις μες γουήρ ιν
και
ιφ δερ γουάζ α ρήζοοον ιτ γουάζ γιού
και
ιφ γιου γουέρ δη όουσιεν δεν άηντ λερν του φλόουτ
και
ντερ χόλε ράχε κοχτ ιν μάηνεν χέρτσεν
και
ντου γιου χαβ δε τάημ
και
ρέντρουμ [και ελληνιστί ςονόφ]
και
ιτς α σιν, ιτς α σιν, στοπ ιτ, πληζ, ιτς α σιν
και
αυτά.
ψόΦοΖ

γιου λήβιν

Νιόθω βάρβαρη. Γουργουρίζει η μιζέρια σαν γαττουλίτσα [απ'αυτές που βγάζις φωτογραφίες κε αμα λάχει κλωτσάς ηδοννισμένα] και σε παραπλανά ,ώστε να πιστείς ώτι έτσσι είνααι καλή όταν ξέρεις να την αγαπάς.  Είμαστε φίδια κι αλλάζουμε δέρματα μπόλικα.  Προσποιούμαστε όμως τις γάτες για να μας αγαπάνε. Γγαστρωμένη  αγαπημένη. Θα ίταν απλό αν πααραδεχόσσουν το λάθος σου και δεχόσουν τα λάθη των άλλων.  Πολλά όμως πλέσια κοιννωνικά και καανονικά σε πιέζουσιν και περιορήζουσί σε και με.  Μικρή μανττρούλα αασπρισμένη, από τσουκννίδες, που αρνύσαι να ππεράσεις για να μην κοκκινίσουν τα ποδαρίνια σου.  Είνε μια δικαιολογία που όλοι τη δέχονται.  Νιώθω ορργή για το μίσος κκαι την ταύτιση.  Εδό τα καλά φυσστίκια.  Πασατέμμπος.  Ίταν κκυρίος αυτή η μακκαρονάδα κααι προιγουμμένος εκείννη η φοτογραφία.  Και στην αγγαλιά ίναι πιο πολλή η αγαάπη.  Φένεται όμμως σκαατά.  μίσστερ τόρρανς.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Στοχασμοί ανωτέρου επιπέδου [φραντζέσκο, λεκ μάηνεν στίφελ αμπ]


Τη δυσκολία της ανθρώπινης ύπαρξης και την τραγικότητά της την καταλαβαίνω και τη βιώνω βαθύτατα τις στιγμές κατά τις οποίες δεν μπορώ να κλάσω και η κλανιά-αέριο γεμίζει σαν τούβλο το εσωτερικό μου και παράλληλα με κάνει  να νιώθω γεμάτη κενότητα. Αυτό συμβαίνει λόγω της ελαφρότητάς της αλλά και λόγω της πίεσης που ασκεί στο εσωτερικό μου και με κάνει να νιώθω ότι γεμίζω.  Βασικές αρχές της βιολογίας που μαθαίναμε και στο γυμνάσιο μελετώντας έργα περί περδίσεως και λοιπών λειτουργιών του ανθρωπίνου σώματος.

Δε μ'ενδιαφέρει η γνώμη κάποιου ο οποίος νομίζει ότι [και αυτός] είναι  ανώτερο ον, γιατί γνωρίζω ότι πάσχει από αυταπάτες καραμελένιες και αυταγαπητικές.  Άλλο εγώ, ναι εγώ άλλο είμαι.  Και που λες, μικρή μου Ιουλιέττα, σε σκεφτόμουν σήμερα και σε σκεφτόμουν και χτες, αλλά τώρα πια δε θα σε σκέφτομαι και θα αλλάξω το μύθο, γιατί θα προτιμήσω να μην αποφασίσω να το σκάσω με σένα μιας και μου είπαν ότι θα καταλήξουμε και οι δύο νεκροί. Και καλά εσύ που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται πουθενά ο καλλιτεχνισμός σου. Αλλά εγώ που έχω λόγο ύπαρξης και αιτία, αφού χωρίς εμένα δεν θα μπορούσα να ζήσω,  γιατί?

Οδηγός μου σ'αυτό το ιδρωτικό και συναισθηματικούλικο ταξίδι της ζωής είναι μόνο η σκέψη σου και η τροφή σου.  Θα ήθελα να κλέβω ό,τι σου έρχεται στο μυαλό και μετά να το καταπίνω για να νιώσω καλύτερα που δεν θα το έχω ακούσει.  Θα ήθελα επίσης να καταπιώ εσένα, γιατί πέραν του ότι πεινάω πάντα, δεν θέλω να υπάρχεις.  Θέλω να σε κατασπαράξω σαν αρνάκι στη σούβλα, θέλω να σε σπάσω σαν τσόφλι κόκκινου αυγού , θέλω να σε ζυμώσω σαν κουλούρα της λαμπρής και θέλω να σε σταυρώσω σαν το Χριστό. [πασχαλινό κλίμα θέλησα να σας περάσω, καθώς μου έλειψε κάπως η λαμπρίτσα και το κλίμα αγαπητικού τρόπου ζωής κι αυτοθυσίας.]  Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ  Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ  Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ Δις ιζ τζαστ α τεστ  Δις ιζ τζαστ α τεστ. ΙΤ ΙΖ.

Οπότε σε καληνυχτίζω τσιπούρα με λέπια κολιού και δαγκάνες καρκινοειδούς πλάσματος.  Γλοιώδη σάλια από γιγάντια ερπετά που ζουν μέσα στην τάφρο.  Τώρα κάτσε να σκεφτώ αν ήταν αλήθεια, γιατί αν ήταν θα το κρατήσω, αλλιώς θέλω να το ξεχάσω.

[Φ       Φάσκιωμα Φακέλωμα Φρατερνιτέτ Φουτουρισμός.]
και άλλα πολλά αλτερνατιβιστκά.

Ακόμα κι αν ήμουν μια επιτυχημένη συνταγή, για σένα το ίδιο θα ήμουν και γι'αυτό δε με νοιάζει. 
Εξελίξιμα υπαρκτή.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ηθοποιός είμαι κἁγώ καθώς καισύ.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ένα αστέρι του ελληνικού κινηματογράφου, γνωστή και για τις πολιτικές σοσιαλιστικές πεποιθήσεις της και την κτηνοβατική της περιπέτεια με την διάσημη γατούλα με τη ροζ μυτούλα υπήρξε για μένα ένα είδωλο.  Άρπαξα την γοητεία αυτή και τη φινέτσα της και την μετέτρεψα σε έναν έτσι ελαφρώς αλτέρνατιβ τρόπο ζωής, λίγο πιο χύμα λόγω κουλτούρας.  

Μια κρύα νύχτα του χειμώνα που ο αγέρας φυσούσε σαν τον κακό λύκο, μου επιφύλασσε η τύχη να γνωρίσω εσένα, πλάσμα αγγελικό, με τα ολοφώτεινα μαλλιά σου και τα απαλά μάτια σου, τα στοχαστικά φρύδια και τις ευαίσθητες καλομανικιουρισμένες πατούσες σου.  Σε είχε παρασύρει η καταιγίδα έξω από το σπίτι μου και ήσουν σαν ξεβρασμένο ψάρι της στεριάς ή σαν αστακός χωρίς δαγκάνες.  
Δειλά και φοβισμένα μου χτύπησες την πόρτα και σαν σου άνοιξα έπεσες κάτω ξερνώντας κιλά αγάπης που κουβαλούσες από πολύ κόσμο.  Και τέλος ξέρασες αυτή τη μητρική.  Ένιωσα αηδία, γιατί σιχαίνομαι την αγάπη και σου είπα: "γαμώτο γιατί δεν ξερνάς μακαρόνια να φάω κι εγώ τίποτα?"  Κι εσύ αποκρίθηκες πως είχες καιρό να φάς μακαρόνια, γιατί έπινες μόνο αίμα των άλλων και έτρωγες αγάπη.  Και τότε ένιωσα κι εγώ αγάπη για εσένα να τιτιβίζει σαν καρακάξα μέσα στην καρδουλίνα μου και σαν να μην μπορούσα να το μετριάσω αυτό το σιχαμερό συναίσθημα ανάγκης για κοινωνική συνύπαρξη και εξάρτηση και χωρίς να ρωτήσω αν πεινάς έβγαλα λίγη απ'το ψυγείο που μου είχε φέρει η μαμά πριν καμιά βδομάδα και σου την έδωσα βίαια να τη φας.  Δεν με ένοιαζε πώς ένιωθες κι αν ήθελες, γιατί εγώ θα στην έδινα έτσι κι αλλιώς.  Σε μπούκωσα με την αγάπη κι απαίτησα να την καταπιείς.  Την έφτυσες όλη και δεν ξέρω αν φταίει ότι ήταν μεταλλαγμένη μητρική  ή ότι δεν τη ζέστανα στο φούρνο μικροκυμάτων ή ότι ήταν λίγο μπαγιάτικη.  Το θέμα είναι ότι την έφτυσες.  Η λύπη κι η οργή με γέμισαν μέχρι το μυαλό μου και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ποια ήτανε ποια.  Έτσι αναγκάστηκα να δράσω απότομα και ασυλλόγιστα.  Μάζεψα τα σπασμένα και ξεπουπουλιασμένα φτερά μου, τα φόρεσα και σε έπιασα με τα γαμψά μου βρώμικα νύχια.  Έτσι μέσα στην καταιγίδα αρχίσαμε να πετάμε πεταλουδίσια και ήμασταν όπως το γεράκι με το θήραμα μόλο που εγώ ήμην το θήραμά σου σ'αυτή την περίπτωση.  Και όταν με κούρασες σε άφησα να πέσεις και καλά καταλάθος. Όταν όμως, άρχισαν τα μαλλιά σου να πιάνουν φωτιά απ΄την ταχύτητα είπα να σε πιάσω δραματικά όπως ο σπάηντερμαν κάνει στις ταινίες.  Και σε έπιασα. Ήταν ένας απλός καθημερινός εκφοβισμός για να καταλάβεις χου ιζ μπός, για να κάνουμε και καμιά ρίμα δηλαδή. 

Μετά γυρίσαμε σπίτι φάγαμε λίγες αγάπες που ανταλλάξαμε και ζούμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερααα.