Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

το νόημα με μια κλανιά 90 μπεσαμέλ

θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου  θα κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το  κέφι μου θα κάνω.
θα φάω μέχρι να  πεθάνω και  το κέφι μου θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.
θα  φάω  μέχρι  να  πεθάνω  και  το  κέφι  μου  θα  κάνω.
θα φάω μέχρι να πεθάνω και το κέφι μου θα κάνω.

σήμερα η φιλενάδα μου μου έφερε κωλοκυθόπιτα κ έτσι όπως την είδα στο τάπερ νόμισα ότι ήτο παστιτσάκι.  μετά μου είπε ότι ήταν απ'το άλλο.  χάρηκα όμως εξίσου, γιατί μ'αρεσει πολύ και μου θυμίζει ευτυχισμένες παιδικές στιγμές που σαν κουδούνες θα σέρνω πάντα στην ευαίστητη ψυχή μου -και ντράγκα της και ντρούγκα της- για να μου θυμίζουν πόσο σκατά είναι η κατανόηση και η συναναστροφή με το γνωστό.
μισώ έναν κόσμο φτιαγμένο από κουράδες που το παίζουν πεταλούδες.  και μισώ το μέσα και το έξω του.  

αναζητώ νεαρό κύριο που να φοράει ζαρτιέρες [κόκκινες δαντελιάρες κατά προτίμηση] κάτω απ'το κολεγιακό του προσεγμένο άουτφιτ [απαιτώ και γιακαδάκι] για σκατένιες αναζητήσεις ανωτάτου πνευματικού επιπέδου.  δώρο μια τρέντυ τσάντα στα πχιο τρέντυ χρώματα του καλοκαιριού.  επιπλέον μια ομπρέλα-δονητής για το υγρό φθινώπορο.  

δικαιολογία: γιατί έχω νεύρα ρε φίλε δηλαδήηη.
αλλά: απλά ενδίδω.

πάω να φτιάξω μια ανθρωπόπιτα. τσάο τσάο.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

tremw

σοκολάτα φράουλα είπε...

Αν βρεθεί ο κύριος με τις κόκκινες ζαρτιέρες παρακαλώ στείλ'τον και μια βόλτα από μένα για να τον κάνω πρωταγωνιστή σε τσόντα. Αν οι ζαρτιέρες είναι και μπορντώ, τότε ακόμα καλύτερα.

vrefosalata είπε...

υπάρχει αυστηρά ένας μόνο άνθρωπος που μπορεί να λέγεται σοκολάτα φράουλα και να θέλει αυτόν τον άνθρωπο για τον οποίο νομίζει ότι είναι αυτός ο οποίος νομίζει ότι είναι.

θα στον στείλω αν μπορώ κι αν τον βρω.

πάω πάω πάω βιάζομαι τόσο πολυάσχολα.