Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ηθοποιός είμαι κἁγώ καθώς καισύ.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ένα αστέρι του ελληνικού κινηματογράφου, γνωστή και για τις πολιτικές σοσιαλιστικές πεποιθήσεις της και την κτηνοβατική της περιπέτεια με την διάσημη γατούλα με τη ροζ μυτούλα υπήρξε για μένα ένα είδωλο.  Άρπαξα την γοητεία αυτή και τη φινέτσα της και την μετέτρεψα σε έναν έτσι ελαφρώς αλτέρνατιβ τρόπο ζωής, λίγο πιο χύμα λόγω κουλτούρας.  

Μια κρύα νύχτα του χειμώνα που ο αγέρας φυσούσε σαν τον κακό λύκο, μου επιφύλασσε η τύχη να γνωρίσω εσένα, πλάσμα αγγελικό, με τα ολοφώτεινα μαλλιά σου και τα απαλά μάτια σου, τα στοχαστικά φρύδια και τις ευαίσθητες καλομανικιουρισμένες πατούσες σου.  Σε είχε παρασύρει η καταιγίδα έξω από το σπίτι μου και ήσουν σαν ξεβρασμένο ψάρι της στεριάς ή σαν αστακός χωρίς δαγκάνες.  
Δειλά και φοβισμένα μου χτύπησες την πόρτα και σαν σου άνοιξα έπεσες κάτω ξερνώντας κιλά αγάπης που κουβαλούσες από πολύ κόσμο.  Και τέλος ξέρασες αυτή τη μητρική.  Ένιωσα αηδία, γιατί σιχαίνομαι την αγάπη και σου είπα: "γαμώτο γιατί δεν ξερνάς μακαρόνια να φάω κι εγώ τίποτα?"  Κι εσύ αποκρίθηκες πως είχες καιρό να φάς μακαρόνια, γιατί έπινες μόνο αίμα των άλλων και έτρωγες αγάπη.  Και τότε ένιωσα κι εγώ αγάπη για εσένα να τιτιβίζει σαν καρακάξα μέσα στην καρδουλίνα μου και σαν να μην μπορούσα να το μετριάσω αυτό το σιχαμερό συναίσθημα ανάγκης για κοινωνική συνύπαρξη και εξάρτηση και χωρίς να ρωτήσω αν πεινάς έβγαλα λίγη απ'το ψυγείο που μου είχε φέρει η μαμά πριν καμιά βδομάδα και σου την έδωσα βίαια να τη φας.  Δεν με ένοιαζε πώς ένιωθες κι αν ήθελες, γιατί εγώ θα στην έδινα έτσι κι αλλιώς.  Σε μπούκωσα με την αγάπη κι απαίτησα να την καταπιείς.  Την έφτυσες όλη και δεν ξέρω αν φταίει ότι ήταν μεταλλαγμένη μητρική  ή ότι δεν τη ζέστανα στο φούρνο μικροκυμάτων ή ότι ήταν λίγο μπαγιάτικη.  Το θέμα είναι ότι την έφτυσες.  Η λύπη κι η οργή με γέμισαν μέχρι το μυαλό μου και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ποια ήτανε ποια.  Έτσι αναγκάστηκα να δράσω απότομα και ασυλλόγιστα.  Μάζεψα τα σπασμένα και ξεπουπουλιασμένα φτερά μου, τα φόρεσα και σε έπιασα με τα γαμψά μου βρώμικα νύχια.  Έτσι μέσα στην καταιγίδα αρχίσαμε να πετάμε πεταλουδίσια και ήμασταν όπως το γεράκι με το θήραμα μόλο που εγώ ήμην το θήραμά σου σ'αυτή την περίπτωση.  Και όταν με κούρασες σε άφησα να πέσεις και καλά καταλάθος. Όταν όμως, άρχισαν τα μαλλιά σου να πιάνουν φωτιά απ΄την ταχύτητα είπα να σε πιάσω δραματικά όπως ο σπάηντερμαν κάνει στις ταινίες.  Και σε έπιασα. Ήταν ένας απλός καθημερινός εκφοβισμός για να καταλάβεις χου ιζ μπός, για να κάνουμε και καμιά ρίμα δηλαδή. 

Μετά γυρίσαμε σπίτι φάγαμε λίγες αγάπες που ανταλλάξαμε και ζούμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερααα.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλυψώ είσαι η θεά μου.

ανώνυμα και με αγάπη,

εσύ.

Ανώνυμος είπε...

i like happy endings!!!
kai maresei h eirwnia sou kopelia! ;)

se lene ali8eia kalipso?

vrefosalata είπε...

χάπι χάπι.
ναι, ναι ετσι με λενε.

Ανώνυμος είπε...

Koita poy 8a se sympa8iso sto telos...
i orkismeni opados sou...

vrefosalata είπε...

κοίτα που θα με συγκινήσεις στο τέλος και θα σου χαρίσω μέχρι και το συκώτι μου. και μετά τι χολή θα βγάζω?